Öeh

Naber sevgili blog. Evet seni sabahın 4ünde dürtüyorum, belki de tatlı uykundan uyandırırıyorum ama yapacak birşey yok. Zira hemen arkamdaki yatağımda yatan bir sevdicek v.s. de olmadığı için, an itibarı ile elimde dürtebilcek bir sen varsın. Yoksa arkadaki yatakta yatan biri olsaydı inan şu an bunları söylemek için onu dürtüyor olurdum.

Sen şimdi tabi ne söylemek için seni dürttüğümü merak ediyorsun haklı olarak. Olabilir, beni de biri sabahın 4ünde dürtse ve "şşş hacı bak ne diycem" dese, diyeceklerini ben de merka ederdim. Aslında sabahın 4ünde dürtülüp söylenen şeyleri başında"şşş hacı bak ne diycem" kısmı olmasa da merak ederim sanki? Yani şunu demeye çalışıyorum, sabahın 4ünde biri beni hiç bir şey demeden dürtse, ben yine merak ederim mevzuyu. Ha belki mevzu yoktur, orasını bilemem.

Herneyse blog, gelelim sadete. Gelelim tüm bu dürtme mevzularını yapmamızın sebebine. Demin usul usul privatesözlük okurken, ki evet privatesözlük diye birşey var, ondan da bahsederim elbet bir ara ama şimdi değil. Neyse, ne diyorduk, hah, usul usul privatesözlük okurken ben demin, alttan da Metallica'nın son İstanbul konserinin kaydı çalıyordu ve ben o an şunu fark ettim blog, beyaz peynirli reçelli sandviçi çok seven insanlar var blog ve benim hayatta en çok şaşırdığım şeylerden biri de buymuş. Tayyip'in başbakan olması, yerel seçimler öncesinde beyaz eşya dağıtması filan, hepsini bir an bir yana koyup bu insanlara şaşırdım. Hımm bu arada bak bu da yazılmalı bence bloga, bir ara üşenmeyip bunu da yazarım ama şimdi yazmam. Belki uyanınca sabah kahvesi eşliğinde yazarım. Öyle.

Bu da böyle bir maruzatımdır blog. Hadi sana iyi uykular. Öptüm.