Galatasaray Türkiye'dir

Bayaa kararsız kaldım, 4-5 gün sonraki ilk blog yazı mı Galatasaray'a adamak ne kadar doğru diye, sonra mal mısın lan neyin kararsızlığı yaz gitsin dedim. Tabii bunu 3 bilemedin 5 saniye önce dediğim için, aklımda belli bir yazı düzeni yok. O yüzden yine Tristram Shandy tadında takılıcaz bakalım burarlarda. Ha tabi şimdi sen düzenli okuyucu olmadığın için hatırlamıyorsun Tristram Shandy'yi. Şşş, ordaki, sen de hiç böbürlenme, düzenli okuyucu olsan da büyük ihtimalle sen de unuttun. Hadi size büyük hizmet, tıklayın bakıyim. Azcık kültürünüz artsın.

Tabi şimdi size kültürsüz dedim diye biraz sinirler gerilmiş olabilir, başlıkta açıkça Galatasaraylı adam başlığı, hele bir de Fenerliysen iyice sinirlerin oynamıştır şimdi senin... Oynasın arkadaşım, oynasın güzel kardeşim. Bizim kızlar yine tesadüfi bir başarıya imza attılar, Aziz'le arkadaşlarının aralarında yıllardır para toplayıp alamadıkları birşeyi, bir Avrupa kupasını kazandılar. GALATASARAY BAYAN BASKETBOL TAKIMI FIBA EUROCUP ŞAMPİYONU. Kahretmesin, nasıl bir kulüp yahu, tesadüfler yakalarını bırakmıyor, 3 Avrupa kupası ve 1 kıtalararası kupa müzelerinde pırıl pırıl parlıyor filan. Neydi o, hah: Sizin hayallerinizin bittiği yerde, bizim gerçeklerimiz başlar! İlkleri biz yaparız, tarihi biz yazarız! Daha da birşey demiyorum bu konuyla ilgili.

Yalnız bayan basketbol takımımızla alakadar olarak, bu başarılarının dışında eklemek istediğim minik bir ayrıntı var. Ey sen yukarıdaki fotoğrada ortada yer alan kırmızı bilekli, sarışın, güzel insan. Ey Işıl Alben. Ey Galatasaray'ı delicesine seven ve bu sayede gönüllerimizi bir kez daha çalan. Ey şampiyon olduğumuz gece İstikal'de birden karşımıza çıkıp "Işıl ortaya üçlü çektir Cimbom'a" tezahüratlarını ikiletmeden üçlü çektiren kadın. Bence bir hamburger yemeliyiz karşılıklı, olmadı Çiçek'te güzel bir lüfer ısmarlıyım. Hayranınız tüm TekYumruk tayfası olarak. Hayır bakarsın lüferdi rakıydı derken hoş bir birliktelik olur filan, katiyen hayır demem, bilesin.

Neyse artık. Tabi bir de derbi ateşi sarınca her tarafı, Facebook'da dönen videolarda Galatasaray, Fener eksenine çekildi. Fakat o videolardan öyle bir tanesi var ki, sanırım 2-3 günde onlarca değişik versiyonunu izledim, fakat doyamıyorum arkadaş izlemelere. Sarıyla kırmızıyla, anlımızın akıyla gelen o şampiyonluk, Fener'in son maçta elinden kaçırdığı şampiyonluk. Neydi yahu o öyle? Nasıl bir 16 dakikaydı o? Görüntüleri tekrar izledikçe hala yüreğim yerinden çıkacakmış gibi oluyor. Bu veslieyle de Sayın Gerets'e buradan selam gider mi? Bence gider. Galatasaray'ın gördüğü en önemli, en yürekli hocalardan biriydi bence, tarihimizde böyle bir isim bulunması da, insanı mutlu etmiyor değil.

Ya işte öyle. Malum yarın derbi var. Yine 2 saatliğine hayat futboldan ibaret olacak bizlere. Maça gidemiyorum, zira biletler çıktığı gibi tükenmiş, hoş tükenmese, yine de 60 lira veresim yoktu bir bilete. Hele şimdi karaborsaya 100 - 120 lira hayatta kaptıramam bir maç için. Bir TekYumruk ekip kahvaltısı, üstüne bir de yine ekiple çiçek içmesi, ardından eve kaçar otururum televizyonun başına. Yenersek oh ne ala, yenemezsek sikimden aşşağa Kasımpaşa efendim der bu yazıyıda burada bitiririm. Son olarak: ŞEREFTİR SENİ SEVMEK!